Interview met Linda Helbling, trainster/coach van DTS’35 Ede
We staan weer voor aanvang van een nieuw seizoen, de tellers staan weer op nul en DTS Ede vrouwen 1 gaat als trotse landskampioen de competitie in. Na het bizarre afgelopen seizoen met vele hoogte punten maar ook voor jou privé dieptepunten, moet de knop weer omgezet worden. Hoe kijk jij terug op het afgelopen seizoen?
,,Ik kijk met een enorm trots gevoel terug op afgelopen seizoen. Het seizoen is een herinnering voor het leven geworden en dat pakt niemand ons meer af, dat maakt voetbal ook zo mooi! Zowel de hoogte punten als de dieptepunten hebben we met elkaar beleefd, ik ben het team dan ook vooral heel dankbaar, met elkaar hebben we iets unieks neergezet en hebben we elkaar gesteund door dik en dun en dat was de sleutel naar het succes.”
Welke competitie wedstrijd is jou in dat seizoen nog het meest bijgebleven?
,,Ik vindt het moeilijk om specifiek 1 wedstrijd te noemen, want we hebben meerdere mooie herinneringen, maar de wedstrijden in de week na het overlijden van mijn vader, waren vooral heel bijzonder. Toch is de uitwedstrijd tegen Saestum er wel 1 die me bij is gebleven. Vooraf wisten we dat als we niet zouden verliezen, we winterkampioen zouden zijn en Saestum op een mooie afstand zouden houden. Saestum was de betere ploeg, maar we bleven met elkaar voor iedere meter strijden. We kwamen op een 0-1 voorsprong en dat was ook de ruststand, in de 2de helft een nog meer drukkende Saestum, wij kwamen zelfs met 10 man te staan door een directe rode kaart. Uiteindelijk viel de 1-1 voor Saestum en die laatste 20 minuten met een man minder, volledig onder druk er toch zelf proberen uit te komen als het kon dat past bij deze groep, we kregen zelfs nog een paar goede kansen, maar die gingen er niet in. Het werd een gelijkspel, die we als winst met elkaar gevierd hebben en dat vind ik het mooie aan de teamsport, je kan tot grote dingen komen, mits je het maar samen doet.”
Ook in de KNVB beker heeft jou selectie een schitterende prestatie neergelegd door de landelijke kwartfinale te bereiken met als hoogte punt de winst op eredivisieclub vv Alkmaar en de nipt verloren wedstrijd in Den Haag tegen ADO Den Haag. Hoe kijk jij terug op die wedstrijden?
,,Dit zijn mooie ervaringen zowel voor de speelsters als voor de staf. We stonden voor de wedstrijd tegen Eredivisionist Alkmaar 1 minuut stil bij het overlijden van mijn vader en sloten de wedstrijd winnend af met 1-0 en de ontlading was gigantisch, met een lach en een dikke traan. Daarna volgende de wedstrijd in het ADO stadion en dat was vooral een hele mooie en leuke ervaring, zonde dat we hem net verloren hebben, want er had nog wel een stunt ingezeten, maar vooral een mooie herinnering en DTS nog meer op de kaart kunnen zetten binnen vrouwenvoetbal Nederland.”
En dan de kampioenswedstrijd thuis tegen Ter Leede, een grote opkomst van publiek, het vele werk van de vrijwilligers om deze dag tot een succes te maken en natuurlijk de huldiging met aansluitend de rondrit door Ede in een cabrio bus. Dit verhoogde wel de druk op de selectie om hoe dan ook deze dag goed af te sluiten. Voelde jij dit ook?
,,De druk was zeker voelbaar, echt fantastisch wat de club, bestuur, de kantine, de vrijwilligers en de meidenafdeling voor ons gedaan heeft die dag. Het is echt onvergetelijk geworden, maar goed daar moest nog wel wat voor gebeuren. Uiteindelijk voelde ik niet de druk of het zou gebeuren, maar zeker wel op die dag, tegen gewoon een goede tegenstander. Gelukkig kwam het goed en konden we op een onwennig begin na, een terechte overwinning behalen.”
Hoe belangrijk is de staf om jou heen?
,,Ik vindt de staf om mij heen heel belangrijk. Zonder hen kan ik niet werken, want als trainer ben je het liefst alleen maar met de organisatie van het voetbalspel bezig, dat zou niet lukken als ik deze staf niet had. Ik mis nog wel een assistent trainer, zeker met de grote van de groep, is dat eigenlijk echt wel een must, maar helaas liggen ze niet voor het oprapen. Voor komend seizoen de staf nog completer gemaakt en dat gaat absoluut zijn vruchten afwerpen.”
Als gezegd staan we weer aan het begin van een nieuwe competitie, tegenstanders willen nu graag winnen van de landskampioen. Wat verwacht je van komend jaar?
,,De teller staat weer op 0 en inderdaad tegenstanders kwamen al niet om te voetballen naar Ede toe, ze zakken in en loeren op de counter. Wij hebben nog wel eens moeite om dan het geduld te bewaren en ik denk dat we daar komend seizoen nog meer mee te maken zullen krijgen. Daarnaast is het een grote uitdaging om de motivatie weer te vinden, mensen om ons heen zullen wat van ons verwachten en daar zal ook kritischer naar gekeken worden en dat is een mooie uitdaging waar ik in ieder geval heel veel zin in heb.”
Willeke Pater, de topscoorder van vorig seizoen is gestopt en er zijn enkele nieuwe speelsters bijgekomen. De concurrentie zal groot zijn en je kan dus putten uit een brede selectie van 18 spelers en drie keepers. Is dat juist lastig of fijn voor een trainer, je moet keuzes maken?
,,Een grote selectie betekent inderdaad keuzes maken en dat is natuurlijk fijn, want door de concurrentie die er nu is, zal het niveau ook weer omhoog gaan. Aan de andere kant hoort bij keuzes maken ook teleurstelling en dat is niet altijd makkelijk, want je ontneemt spelers iets wat ze het liefst doen en dat is voetballen, maar ik ben er wel van overtuigd dat je zo’n selectie nodig hebt om maximaal te kunnen presteren en in een seizoen heb je uiteindelijk iedereen keihard nodig. Het blijft een lastig iets dat op dit moment het gat tussen vrouwen 1 en vrouwen 2 nog te groot is, als dat kleiner wordt, dan kan je op een andere manier gaan werken en kan je je wissels op een goed niveau laten spelen en gemotiveerd houden. Helaas is dat niet anders, maar moeten we dat vooral als doel en uitdaging zien als vereniging om alle teams in de meisjes/vrouwenafdeling zo hoog mogelijk te laten spelen, want daar pluk je in de toekomst echt de vruchten van.”
Momenteel is er een landelijke discussie gaande over het wel of niet gemengd laten voetballen van meisjes en jongens in de jeugdelftallen om juist het niveau van met name meisjes beter te maken. Wat is jou visie hierin en hoe heb je dat ooit zelf ervaren?
,,Ik ben daar groot voorstander van, zeker op jongere leeftijd is dit voor de ontwikkeling goed. Ik ben zelf ook begonnen tussen de jongens, helaas heb ik ook te maken gehad met de regel dat je na de D pupillen als meisje niet meer door mocht. Ik ben toen gestopt met voetballen en daarna wel weer opgepakt in een meiden team, maar dat was een ander niveau. Zeker met de huidige prestaties van het Nederlands dames team en ook zeker onze prestatie binnen DTS, zie je dat de ontwikkeling steeds beter is en het niveau omhoog gaat en daarom ben ik ook voorstander van gemengd voetbal.”
Bij DTS streven ze er naar om de dames en heren selectie beide als paradepaardje gelijkwaardig te beoordelen, zie je hier vooruitgang in?
,,Ik zie hier absoluut vooruitgang in, dat hebben we natuurlijk mede door onze 2 landskampioenschappen grotendeels zelf verdiend, maar DTS staat als vereniging ook open voor het vrouwenvoetbal en dat is al een grote waardering op zich. Ik denk zelf dat we op dit moment ook absoluut een paradepaard van de club zijn, net zoals de mannen, maar eerlijk is eerlijk er zit nog wel een behoorlijk gat in de gelijkheid en daar maken we ons ook echt hard voor om dit gat te verkleinen, want dat verdienen de speelsters, want ze doen er een hoop voor en laten er ook veel voor om te kunnen presteren.”
In de meidenjeugd zie je nu gelukkig al veel talenten lopen die wellicht in de toekomst kunnen aansluiten bij selectie. Ook train je af en toe met een paar selectiespelers zelf meidenelftallen om ze een extra stimulans te geven. En hierdoor een nog beter inzicht krijgt in de kwaliteit van sommige jeugdspelers. Ga je dat komend seizoen ook doen?
,,Er loopt binnen DTS zeker talent en daar gaan we in de toekomst ook zeker wat van horen. Afgelopen seizoen met Seline van den Hoek, hebben we een echte DTS speelster toegevoegd aan de selectie. Zij heeft alle selectie teams van de jongens doorlopen en dan kan je de stap maken richting ons niveau. Hopelijk is zij het voorbeeld voor alle meiden die voetballen bij DTS en die in het 1ste willen spelen. De trainingen die wij doen, daar gaan wij absoluut mee door. Buiten het feit dat wij het als groep leuk vinden om te doen, is het ook goed voor de binding binnen de club en daarnaast heb ik dan ook een duidelijk beeld van wat er op de velden binnen de teams rond loopt aan kwaliteit.”
Wat zijn jou ambities voor de komende jaren?
,,Ik hoop dat we binnen DTS echt de stap naar gelijkheid tussen mannen en vrouwen voetbal kunnen zetten, dat we niet alleen met vrouwen 1, maar ook zeker met vrouwen 2, jong DTS en de meiden teams naar een hoger niveau toe kunnen werken, met opgeleide trainers en een goede basis. Daarnaast hoop ik zelf op een toelating voor TC-1 en mezelf daarin als trainer nog verder te kunnen ontwikkelen en waar dat in de toekomst toe zal leiden, dat zie ik dan wel…”
DTS’35 Ede heeft dit jaar weer een geweldig mooie presentatie gids uitgebracht, zeker de moeite waard om deze te lezen.
